තක්කඩි දේශපාලකයෝ, කාලකණ්ණි ගුරුවරු සහ වාසනාවන්ත සිසු සිසුවියෝ

Some of my present students before Corona lockdown

ශ්‍රී ලංකාවේ තක්කඩි දේශපාලකයෝ, කාලකණ්ණි ගුරුවරු සහ වාසනාවන්ත සිසු සිසුවියන් ගැන එකවර කතාකිරීමට කදිම පරිසරයක් නිර්මාණය වී ඇත්තේ කෝවිඩ්-19 ආශ්‍රිතව ඇතිවී තිබෙන විශේෂ තත්ත්වය නිසාය.

තක්කඩි දේශපාලකයෝ

“එතුමා”

අපිට මෙතෙක් පහළ වී ඇත්තේ තක්කඩි දේශපාලකයන් පමණි. මේ කුලකයෙන් වියුක්ත වූවකු සිටියේනම් ඒ අතළොස්සක් බව අප හැම දෙනාම දනිමු. තක්කඩි දේශපාලකයන් ගැන ලිවීමට මීට වඩා කාලය නාස්ති කළ යුතු නැත. කළ හැකි එකම දෙයනම් මේ ගොඩටම තක්කඩි රාජ්‍ය සේවකයන් සහ තක්කඩි වෘත්තිකයන්ද එකතු කර ගැනීම පමණි.

කාලකණ්ණි ගුරුවරු

“මිහිබට දෙවිවරු”

ගුරුවරුන්ට ” කාලකණ්ණි ගුරුවරු” කිව්වේ යැයි කියූ ඉහත කී තක්කඩි දේශපාලකයෙක් ට විරුද්ධව බොහෝ දෙනා කලබල වී ඇත. නමුත් ඒ තක්කඩි දේශපාලඥයා කියූ දෙයට සම්පූර්ණයෙන්ම විරුද්ධ වීමට හේතු මටනම් නැත. මෙතැනදී ප්‍රශ්නයක් වී ඇත්තේ ඔහු වැනි තක්කඩියෙකුට එසේ කීමට සදාචාරාත්මක අයිතියක් නැතිකම පමණි.

මමත් රජයේ පාසල් දෙකක අවුරුදු හතරක් පුරාම ඉංග්‍රීසි සහ පරිගණක ගුරුවරයකු ලෙස ගුරු වෘත්තිය කළ නිසා ගුරු වෘත්තිය සහ ගුරුවරුන් පිළිබඳ යම්කිසි අවබෝධයක් මට ද ඇත.

මම ඊළඟට කියන දේවල්වලින් බොහෝ දෙනාගේ සිත රිදිය හැක. සමහරවිට මට ඉගැන්වූ ගුරුවරුන් කවරකු හෝ මෙය කියෙව්වොත් ඔවුන්ගේද සිත රිදිය හැක. නමුත් මම ලියන්නේ මට සිතෙන දේ ය. අත්විඳ ඇති දේය. අත් දැක ඇති දේය. ඔබ මා සමග එකඟ නැතිනම් මගේ මතයට විරුද්ධ වීමට ඔබට අයිතියක් ඇත.

මමද පාසල් ගුරුවරයකු ලෙස රජයේ පාසල් පද්ධතිය තුළ කටයුතු කළ ගුරුවරයකු නිසා උත්තම පුරුශයෙන්ම මේ කොටස ලියන්නේ මමද ඔවුන්ගෙන් එකෙකු ලෙස කෙටි කාලයක් හෝ සිටි නිසාය.

ගුරුවරු වන අපි කරන විප්ලව ස්ටාෆ් රූම් එකේ තේ බොනකල් විතරය. තේ එක බී පංතියට ගිය වහාම අපි සුපුරුදු ඒකාකාරි, නීරස, නිද්‍රාශීලී ඉගැන්වීමම පටන් ගනිමු.

“ගුරු ගීතය” කියවා හැඟුම්බර වන (හෝ අඬන) අපි දුයිෂෙන් මෙන් පාසල් සාදා, ගම් පිටින් වෙනස් කර උගන්වනවා තබා, නොවරදවා මාසික වැටුප ලැබෙද්දීත් වෙලාවට පන්තියට ගොස් උගන්වන්නේ නැත්තෙමු.

අපේ කාලච්ඡේදයට හරියට වෙලාවට පංතියට නොයන අපි අපේ දූගේ හෝ පුතුගේ පන්තියට අදාළ ගුරුවරයා හෝ ගුරුවරිය වෙලාවට පැමිණියේ නැතිනම් විදුහල්පති ළඟට ගොස් කුනුකුනු ගාමු.

මහ ලොකු මානව හිතවාදී ගුරුවරු වන අපි සිසු සිසුවියකගේ කුමක් හෝ සුළු වරදක් හෝ දඟ වැඩක් නිසා දෙමව්පියන් පාසලට කැඳවූ විට හේනේ හෝ කුඹුරේ සිට දාඩිය පිටින් ගිනි බැඳී දුව එන ඔවුන්ට වාඩි වීමට පුටුවක් හෝ නොදී පැය ගණන් කාර්‍යාල කාමරයේ හිටගෙන සිටීමට සලසා කුරිරු සතුටක් ලබමු.

කොල්ලෙක් කෙල්ලකුට ටොෆියක් දුන් විට අපි මුළු පාසලම ඉදිරිපිට ඔහුගේ ගෙල සිඳලමු. කෙල්ලෙක් කොල්ලකුට රෝස මල් කිනිත්තක් මැසූ ලේන්සු පොඩිත්තක් දුන් විට අපි ඇයට මුළු ගමම ඉදිරියේ ගල් ගසා මරා දමමු. අපේ ගැටවර විය සම්පූර්ණයෙන්ම අමතක කොට කොල්ලන්ට ‘ හුජ්ජ බරට කෙළින් වුණාට තොට … … (බලධරයා විසින් කපාහරින ලදි)” ලෙසද කෙල්ලන්ට “ඇටෙන් පොත්තෙන් එළියට එනකොටම මේකිට … … (බලධරයා විසින් කපාහරින ලදි)” ලෙස පටන් ගෙන ගැටවරයකුට, ගැටවරියකට නොව සතෙකුටවත් නොකියන අසික්කිත කතා කියමින් කඩා පනින අපි “මල් කියන්නෙ කාට කාට – ළමයින්ටයි පාට පාට” වැනි වැල් වටාරම් ගිරවුන් මෙන් කියවමු.

අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ, ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනයේ, විභාග දෙපාර්තමේන්තුවේ කාලීනව වෙනස් නොවන ගුරු පුහුණු ක්‍රම, යල් පැනගිය විෂය නිර්දේශ, විෂයයන් කට පාඩම්දැයි පමණක් මනින විභාග ගැන දරුණු විවේචන ගෙන එන අප, ගුරුවරු ලෙස අපේ දැනුම අළුත් කරගනු වෙනුවට ලංකාදීප පත්තරේ කොහෙන් හරි නොමිලේ කියවන්න ලැබුණ විටකදී පවා මුල් පුවත, විදෙස් විත්ති විචාරය, සාහිත්‍ය අතිරේකය හෝ අඩුම තරමින් ක්‍රීඩා පිටුවවත් නොකියවා මුලින්ම “දෙයියෝ සාක්කි“ත්, ඊළඟට ලග්න පලාපලත් පෙර දින ලොතරැයියක් ගත් බව හදිසියේම සිහි වූ විට ලොතරැයි ප්‍රතිඵලත් පමණක් බලා පත්තරය වසා දමා එතනින් මාරු වෙමු.

මේ මොනවා වුවත් තක්කඩි ඇමතියෙකු අපිට “කාලකණ්ණි ගුරුවරු” කියූ විට එය එසේ නොවේ යැයි ඔප්පු කිරීමට අපි ඊටත් වඩා පහත් කතා කියමින් මෝඩ ඇමතියාගෙන් ගේමම ඉල්ලමු.

එහෙත් අපි ගුරුවරු නොවෙමු. මිහිබට දෙවිවරු වෙමු. අපි දෙවියන්ගෙන් වෙනස් වන්නෙ ඇසිපිය හෙළන පමණින් පමණක් වෙමු.

වාසනාවන්ත සිසු සිසුවියෝ

“දෝරේ ගලන සතුට”

කෙසේ හෝ කොරෝනා, ගුරු වර්ජන, ස්මාට්ෆෝන් නැතිවීම හෝ ඉන්ටෙර්නෙට් සංඥා අඩුවීම නිසා ස්වීප් එක ඇදුණේ දරුවන්ටය. එතෙක් බලු පොරයට දක්කාගෙන යමින් සිටි දරුවන්ට දීර්ඝ ළමාවියක් ලැබී ඇත. උන්ට තමන් කැමති පොතක් පතක් කියවීමට, චිත්‍රපටයක් නැරඹීමට, ටෙලිවිෂන් සීරීස් එකක් නැරඹීමට, සංගීත විඩියෝ එකක් නැරඹීමට, වත්තේ සීමිත ඉඩ පරාසයක හෝ සෙල්ලම් කිරීමට, කොටින්ම කිව්වොත් කලට වෙලාවට කන්නට, බොන්නට, වැසිකිළි යාමට මෙන්ම හුස්ම ගැනීමට පවා නිදහස ලැබී ඇත.

කොරෝනා නිසා පාසල් වැසූ පසු පසුගිය වසර අවසාන හරියේ සිට මේ දක්වා මමත් ඔන්ලයින් ක්‍රමයට ජීවිතය උගන්වන ගමන් (හදිසියේ මතක් වුණ විට) ඉඳහිට ඉංග්‍රීසි ටිකකුත් මගේ සිසු සිසුවියන්ට උගන්වන නිසා ඔවුන්ගෙ වර්ධනය වන පුදුමාකාර නිර්මාණශීලී බව, ව්‍යවසායකත්වය, තාක්ෂණික හැකියාවන්, නිදහස් අදහස් දැක (කලකට පසු හෝ) අප්‍රමාණ සතුටක් ලබමි.

හරිනම් දැන් ළමුන්, දෙමව්පියන් සහ රටවැසියන් එකතු වී “තක්කඩියන්ට” සහ “කාලකන්නින්ට” බලකළ යුත්තේ ළමයින්ට ළමා කාලය දෙන ලෙසත්, මී හරකුන් විසින් නිර්මාණය කර, මී හරකුන් හරහා ලබාදෙන, මී හරක් අධ්‍යාපනය වෙනුවට දරු දැරියනට ජීවිතය ඉගැන්වීමටත් ය. ඉතිරි ටික ළමයින් විසින් කර ගන්නවා ඇත.

දැන්වත් එසේ නොකළොත් සිදුවන්නේ කාලකණ්ණි ගුරුවරු එසේම සිටියදී තක්කඩි සිසු සිසුවියෝ සහ වාසනාවන්ත දේශපාලකයන් බිහිවීමයි.

නිශ්ශංක සේනාධිපති, මී හරක් සහ ජෝසෆ් ස්ටාලින්

Nissanka Senadhipathi and Sri Lankan Joseph Stalin

ඒ ජෝසෆ් ස්ටාලින් සහ මේ ජෝසෆ් ස්ටාලින් ගැන ලිපියක් ලියා මෙතරම් ඉක්මනට නැවතත් මේ ජෝසෆ් ස්ටාලින් ගැන තවත් ලිපියක් ලිවීමට සිදුවේ යැයි නොසිතුවෙමි. නමුත් එසේ නොලියා බැරි තත්ත්වයක් නිර්මාණය වී ඇත.

ශ්‍රී ලංකා භූමිය තුළ අනෙකුත් වෘත්තිකයන්ට මෙන්ම ගුරු සහ විදුහල්පති වෘත්තිකයන්ට ද තම සාධාරණ ඉල්ලීම් ලබාගැනීම සඳහා වැඩ වර්ජනය කිරීම සඳහා ඇති ශුද්ධ වූ අයිතිය මම ඉඳුරාම පිළිගන්නා බව මින් පෙර ලිපියේ දී ද පැහැදිලිව සඳහන් කළෙමි. මේ ලිපිය ගුරු වැඩ වර්ජන සම්බන්ධයෙන් නොවේ.

පසුගිය බ්‍රහස්පතින්දා (Thursday, July 22, 2021) ගුරු සහ විදුහල්පති වෘත්තිකයන් කොළඹ කොටුවේ පැවැත්වූ විරෝධතාවකින් පසුව ජනාධිපති මන්දිරය කරා පාගමනින් ගියේ ජනාධිපතිවරයාට සංදේශයක් ඉදිරිපත් කොට ඔහු හා සාකච්ඡාවක් ලබා ගැනීම සඳහාය. එහි කිසිදු වරදක් නැත. ඇඬුවේ නැත්නම් කිරි එරෙන්නේ නැත. ප්‍රශ්නය ඇත්තේ එතැන නොවේ.

කඩුල්ල මුවා කිරීම

ගුරු සහ විදුහල්පති වෘත්තිකයන් ජනාධිපති මන්දිරයේ ගේට්ටුව අසල සිටින විට මතභේදයට ලක්වූ ව්‍යාපාරිකයකු වන නිශ්ශංක සේනාධිපති එතනට පැමිණීම අහම්බයක් යැයි සිතමි. ඒ ඔහු කලින් යොදාගත් කාරියකට මිස කුපිත වූ පිරිසකගෙන් (mob) ඉල්ලාගෙන කෑමට විය නොහැක. නමුත් එතැන සිටි ගුරු සහ විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති නියෝජිතයන් සේ සැලකිය හැකි පිරිසක් ඔහුට අඩන්තේට්ටම් කළහ.

ඔහුට ජනාධිපති කාර්‍යාලයට ඇතුල් වීමට නොදී විරෝධතා පාඨ කියමින් ඔහු හොරෙක්, වංචා කරුවෙක්, දූෂිත‍යෙක් බව කෑගසා කියමින් ඔහු අපහසුතාවයට පත්වන ආකාරයේ නින්දිත හැසිරීමක් මේ ගුරු සහ විදුහල්පති වෘත්තිකයන් සේ සිතිය හැකි පිරිසෙන් සිදු වූ බව වීඩියෝ දර්ශන බැලීමේදී පැහැදිලි වේ.

නිශ්ශංක සේනාධිපති හොරෙක්ද, වංචා කරුවෙක්ද, අපරාධ කරුවෙක්ද, මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරුවෙක් ද, මිනීමරුවෙක් ද, ස්ත්‍රී දූෂකයෙක් ද, ළමා අපචාරකයෙක් ද යන්න තීරණය කිරීමට රටේ නීතිය හා සම්බන්ධ වෙනත් ආයතන ඇත. එවැනි ප්‍රශ්නයක් ඔහු සම්බන්ධයෙන් තිබේ නම් ඒ ප්‍රශ්න විසදාගත යුත්තේ එවැනි ආයතන හරහා ය. ඔහු ඉහත කී හෝ නොකී කිනම් හෝ අපරාධයකට සම්බන්ධ නම් ඒවාට විරුද්ධව ගතහැකි නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග මේ රටේ පවතී. රටේ ඕනෑම පුරවැසියෙකුට තමන්ට, තම රටේ තවත් සහෝදර පුරවැසියෙකුට හෝ පුද්ගල කණ්ඩායමකට, ජන කොට්ඨාශයකට පමණක් නොව සතෙකුට පවා සිදුවන අසාධාරණයකට විරුද්ධව නීතිමය සාධාරණත්වය ඉල්ලා සිටීමට හැකියාව ඇත. නමුත් වෘත්තීය සමිති නායකයන්ට නොව අන් කිසිවකුට නීතිය අතට ගැනීමට ඉඩ නොතැබිය යුතුය.

නමුත් සිදුවූයේ සිදුනොවිය යුත්තකි. නිශ්ශංකට නින්දා අපහාස කොට, කෑගසා, හූ කියා ඔහුව අපහසුතාවයට පත් කළ බව වීඩියෝ දර්ශන වලින් පැහැදිලිවම දැකිය හැක. අසභ්‍ය වචනවලින්ද ඔහුට සංග්‍රහ කළ බවක් ඇසුනත් ඒවා එතරම් පැහැදිලි නැත. එපමණක් නොව ඔහුට පහර දුන් බව ද පැවසේ. (එහෙත් එවැන්නක් ප්‍රසිද්ධ වී ඇති වීඩියෝ දර්ශන වලින් නම් නොපෙනේ.) එමෙන්ම විරෝධතා කරුවෝ ඔහුගේ වාහනයේ රෝදයක හුළං ඇරීමට තැත් කළ බවද පැහැදිලිව දැකිය හැක. මේ කිසිවක් නො සිදු විය යුතුව තිබුණි.

සමහරවිට නිශ්ශංක වාහනයෙන් බැස සුහදව මේ ප්‍රශ්නය විසඳාගැනීමට උත්සාහයක් ගත්තේ විරෝධතාකරුවන් ශ්‍රී ලාංකික ගුරුවරුන් සහ විදුහල්පතිවරුන් බව නොදැන විය හැක. ඔහු සිතන්නට ඇත්තේ විරෝධතාකරුවන් ත්‍රීවීල් රියදුරුමහතුන්, මාළු වෙළඳපොළේ වෙළඳ මහතුන් හෝ මුඩුක්කුවල ජීවත්වන තරුණයන් කියා විය යුතුය. එහෙත් ඔහු සුහද සාකච්ඡාවක් සඳහා දොර විවෘත කළේ ශ්‍රී ලාංකික ගුරුවරුන් සහ විදුහල්පතිවරුන් ගොන්නක් මැද්දට බව දැන ගන්නා විට ඔහු ප්‍රමාද වැඩිය.

Mob (ජනෝගය – කලහකාරී පිරිස)

සාමාන්‍යයෙන් mob (කලහාකාරී පිරිස) එකක් යනු මෙවන් තත්ත්වයකි. බොහෝවිට රුසියානු විප්ලවය, ප්‍රංශ විප්ලවය සහ අනෙකුත් බොහෝ විප්ලවයන්, කැරලි, ජනතා නැගිටීම් ඇති වන්නේ මුලින් ඇතිවන මෙවන් කලහාකාරී පිරිස් තවදුරටත් වර්ධනය වීමෙන් හෝ එවැනි අවස්ථාවන් ශූර ලෙස ඩැහැගන්නා විප්ලවීය නායකයන් නිසාය. ව්ලැඩිමිර් ලෙනින් ද එවැන්නෙක් බව මම අසා ඇත. බොහෝ විප්ලව අවස්ථාවලදී, සිසු ගැටුම් වලදී, දේශපාලන පෙරළි වලදී, එසේත් නැත්නම් ගම් වල සිදුවන කුඩා මට්ටමේ ගැටුම් වල දී පවා සිදුවන්නේද බුද්ධියෙන්, තාර්කික ඥානයෙන් ක්‍රියා කරනු වෙනුවට මෙවන් කළහකාකාරී හැසිරීම් වලට ඕනෑම බුද්ධි මට්ටමක කෙනෙක් යොමුවීමයි. නමුත් එසේ කියා ඉහත සිද්ධියට සම්බන්ධ ගුරු සහ විදුහල්පති වෘත්තිකයන්ගේ අමන හැසිරීම් සාධාරණීකරණය කිරීමට නොහැක. මන්ද ඔවුන් (අවාසනාවකට මෙන්) මේ රටේ ජීවනාලිය බඳු යැයි කියන්නා වූ සිසු සිසුවියන්ට මග පෙන්වන නිසාය. මග පෙන්වන්නන් මෙසේ නම් ඒ මග යන්නන්ගෙන් (සිසු සිසුවියන්ගෙන්) අපි කුමක් බලාපොරොත්තු වන්නෙමුද?

කලහාකාරී හැසිරීමක දී සමහරවිට එයට මැදිවන්නකු මරා දැමීම දක්වාම එය වර්ධනය විය හැක. ඉහත සිද්ධියේදීද ආරක්ෂක අංශ අසරණ වූ බව හොඳින් පෙනිණ. යම් හෙයකින් එතැන මිනීමැරුමක් සිදු වූවා නම් සාක්ෂි හා සාක්ෂිකරුවන් සොයා ගැනීම හා නීතිය ඉදිරියේ දී මිනීමරුවන් වරදකරුවන් බව ඔප්පු කිරීම ඉතා අසීරුය. ඒ විශාල පිරිසක් ඉදිරියේ කෙනකු ඝාතනය කිරීමේ දී සාක්ෂි පරස්පර වීම නිසා ඝාතකයකුට ලැබෙන වාසියයි. CCTV කැමරා පද්ධති කොතෙකුත් තිබුණත් මේ දිනවල ඇති මුඛ ආවරණ නීතිය නිසා මිනීමරුවන්ට පහසුවෙන්ම ගැලවී යා හැක. අනෙක් අතට එතැනදී හෝ ඉදිරියේ පැවැත්වෙන යම් විරෝධීතාවයකදී හෝ කිසිවකු මිය ගියොත් දැන් තිබෙන ප්‍රශ්නය අමතක වී ගුරු සහ විදුහල්පති වෘත්තිකයන්ගේ සාධාරණ ප්‍රශ්න වලට සාධාරණ විසඳුමක් ලැබෙනවා වෙනුවට ඊළඟට සිදුවන්නේ ඔවුන් මිනීමරුවන් වී හිරේ යාම සහ ගුරු සහ විදුහල්පති වෘත්තිකයන්ගේ ප්‍රශ්න යටපත් වී යාම ය. රජයන් වලට අවශ්‍ය වන්නේ ද එයමය.

ජෝසෆ් මැදිහත් නොවුනානම් …

නිශ්ශංකට කලහකාරී පිරිසගෙන් ගැලවී යාමට නොහැකිව සිටියදී ජෝශප් ස්ටාලින් ජනාධිපති මන්දිරයේ සිට අහම්බෙන් හෝ එළියට පැමිණීමට ලැබීම කාගෙකාගේත් වාසනාවකි. එසේ නොවුණා නම් බොහෝවිට නිශ්ශංකට තුවාල සිදු කිරීම, ඔහුගේ වාහනයට අලාභහානි සිදු කිරීම, සමහරවිට ඔහුගේ ජීවිතයට හානියක් කිරීම පවා සිදුවිය හැකිව තිබුණි. නමුත් ජෝසෆ් ස්ටාලින් ඉතාමත් ඉවසිලිවන්තවව නිශ්ශංකට එතැනින් පිට වී යාමට ඉඩ සලසා දුනි. ඒ ජෝසෆ් ස්ටාලින්ය. ඔහුගේ ස්ථානෝචිත ප්‍රඥාවය. ඔහුගේ common senseය. මානව හිතවාදයය. බොහෝ ගුරු සහ විදුහල්පති වෘත්තිකයන්ට නැත්තේද මෙයයි. මම ජෝසෆ් ස්ටාලින් ට ගරු කරන්නේ මේ නිසාය.

නිශ්ශංක, මී හරක්, ගුරුවරු සහ විදුහල්පතිවරු

මම නිශ්ශංක වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නේ ඇයිදැයි ඔබ ප්‍රශ්න කරනු ඇත. එහෙත් සත්‍ය නම් මම ඔය මොකෙක් වෙනුවෙන්වත් පෙනී නොසිටීමයි. මම පෙනී සිටින්නේ මම දුටු වැරැද්ද පෙන්වා දීම වෙනුවෙනි. එය නිවැරදි කර නොගන්නා බවද මම හොඳින්ම දනිමි. එහෙත් මෙය උඩින් පල්ලෙන් කියවන ඔබ, නිශ්ශංක මට රුපියල් මිලියන ගණනක් ලබා දුන්නේ යැයි ප්‍රචාර යැවීමටද පුළුවන. එහෙත් මා දන්නා තරමින් නම් නිශ්ශංක ශූර ව්‍යාපාරිකයකු මිස මෝඩයකු නොවේ.

Sri Lankan Water Buffaloes (Courtesy Flickr)

නිශ්ශංකගේ ව්‍යාපාර නීත්‍යානුකූලද, සදාචර සම්පන්නද යන්න කතාකිරීමට තරම් ප්‍රාමාණික දැනුමක් හෝ පැහැදිලි තොරතුරු මට නැත. බොහෝ ව්‍යාපාරිකයන් අනීතික මෙන්ම සදාචාර සම්පන්න නොවන ලෙස ව්‍යාපාරවල නියැලෙන බව සාමාන්‍ය පිළිගැනීමයි. එහෙත් මා ඉඳුරාම දන්නා දේ නම් මා වැන්නෙකුට මිලියන ගණනක් දීමට තරම් නිශ්ශංක මීහරකෙකු, (කඩුල්ල මුවාකළ) ගුරුවරයකු හෝ අඩුම තරමින් (කඩුල්ල මුවාකළ) විදුහල්පතිවරයකු හෝ නොවන බවය.

ප. ලි. මේ ලිපි‍යේ මතවාදී වශයෙන් නොව, කරුණුවල යම් වැරද්දක් (factual errors) ඇත්නම් මා නිවැරදි කරන්න.

Sri Lanka General Elections – 2020

Blackadder on General Elections in England

Well, the above video clip from the BBC One’s pseudo-historical sitcom, Blackadder sums up the General Elections (2020) held in Sri Lanka yesterday. Nobody, literally nobody else than the dirty politicians, their henchmen and sponsors who do it entirely on business interests worried about the elections this time. It is a good sign though. This should be the way to go.

We all know that democracy doesn’t work for the people. If it does, as Mark Twain once very correctly said, they (politicians) would have already found a better solution (for themselves) than democracy.

Pardoning the War Criminals and Terrorists in Sri Lanka

The presidential pardon bestowed on the convicted war criminal, the perpetrator of the Mirusuvil massacre, Sergeant Sunil Rathnayaka has raised many an eyebrow in Sri Lanka and elsewhere, rightfully so. What he was convicted of was the killing of eight ethnic Tamils in cold blood, including a 5-year-old child, which was a heinous act under any circumstances. One could argue that the Tamil Tigers too have done even more ruthless atrocities such as the annihilation of entire Sinhalese or Muslim villages, ripping off babies from pregnant mothers, killing infants to the elderly. However, the two types of crimes cannot be compared because a member of the armed forces is expected to be disciplined within the legal boundaries. All legitimate Armed Forces are signatories of the Hague Conventions of 1899 and 1907. There is a fine line between terrorism and fighting a legitimate war. War crimes include intentionally killing civilians or prisoners, torturing, destroying civilian property, taking hostages, performing perfidy, raping, using child soldiers, pillaging, declaring that no quarter will be given, and seriously violating basic human decencies.

There is much evidence that many a soldier involved in wars, suffer from PTSD (post-traumatic stress disorder.)  PTSD has destroyed many military personnel’s lives even after they complete their military service and rejoin their families. Symptoms may include nightmares or unwanted memories of the trauma, avoidance of situations that bring back memories of the trauma, heightened reactions, anxiety, or depressed mood. Some have even killed themselves. This is due to the trauma they experienced while in service. If it is so, one can imagine the trauma of a soldier who fights an ongoing war, away from the loved ones, facing the unimaginable danger and uncertainty while his colleagues are being killed or injured every passing day. This is one reason why soldiers like Sgt. Rathnayaka may have resorted to the violence of this degree.

As per the terrorists, it is even worse. They are an illegal group and have no rights of any sorts. Without proper training or the arms and ammunition, without a salary or any regular income, with the risk of being unjustly punished, sometimes with death, by their own leaders for even a minute mistake, their part of the suffering is beyond imagination. So, we should understand the plight of these people too.

The security forces and the terrorists of Sri Lanka underwent all these for almost three decades. Atrocities were committed against each other and the civilians on both sides. It is more than 10 years since the war ended. Luckily, not a single major incident has happened after the war ended to date. Even though there were attempts of the revival of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) and running an effective Transnational Government of Tamil Eelam failed big time.

Especially the incumbent president of Sri Lanka is well known for his expertise in handling intelligence services very effectively so the chances of the Tamil Tigers regrouping are very low.

Why not we pardon BOTH sides who are being tried or punished for war crimes or terrorism? I know this is easier said than done. The biggest challenge is how to demarcate war crimes from politically motivated killings of journalists, whistleblowers, etc. The other big area of concern is how to set up a mechanism to release the war crimes suspects and convicts and ex-terrorists.

Once the monstrous apartheid system in South Africa was officially terminated, the nation had two enlightened leaders namely Nelson Mandela and P. W. Botha. A Truth and Reconciliation Commission was set up and both parties forgot and forgave a lot and came to a compromise. We cannot expect the same in Sri Lanka due to obvious reasons. Besides, there will be “red tape” that would be created in appointing a commission and subsequent deliberations will only complicate things more than they already are.

The best approach would be giving a presidential pardon en masse to both parties involved in terrorism and war crimes. This will enable the two parties and their sympathizers to have an understanding of each other and learn to live and let live. The so-called Tamil Diaspora too may feel sympathetic and may have a subdued opposition to the Sri Lankan government and might even, in the long run, invest and develop Tamil areas of the island. The present challenge of the Coronavirus outbreak also has created a situation where people look at more reasons to be united than to be divided.

යාපනය මහජන පුස්තකාලය, තක්කඩියෝ සහ පාදඩයෝ

යාපනය මහජන පුස්තකාලය

මේ යාපනය මහජන පුස්තකාලයයි. මම ගිය ඉරිදා එය නැරඹීමට ගියෙමි. තක්කඩි ජේ. ආර්. ජනපතිවරයාගේ පාදඩ යූ. එන්. පී. බත්බැලයන් විසින් 1981 ජූනි 1 දා ඉතාම දුර්ලභ මුල් පිටපත් සහ පොත් පත් ලක්ෂයකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් සහිත එතෙක් ආසියාවේ විශාලතම පුස්තකාලයන් වලින් එකක් ලෙස සැලකුණු මෙම පුස්තකාලය සම්පුර්ණයෙන්ම ගිනිබත් කරන ලදි. (මේ අවස්ථාවේදී කැබිනට් ඇමතිවරුන් දෙදෙනෙක් ප්රසිද්ධියේ මේ විනාශකාරී ක්රියාවන් මෙහෙයවූ බවට සැලකේ.)

ගිනි තැබූ යාපනය පුස්තකාලය

සිංහල දේශපාලකයන් සහ ආරක්ෂක හමුදාවන් කුපිත කිරීමට හේතුවූ කරුණු කිහිපයක්ද මීට ආසන්න දිනවල සිදුවූ බව සත්යක් වුවත් රජය සිදුකළ යුතුව තිබුණේ නීතිමය රාමුව තුළ අදාළ වැරදිකරුවන්ට දඬුවම් දීම විනා පාහරකම් වලින් බලය පෙන්වීම නොවේ. (වැඩි විස්තර කියවන්න මේ දිගුවට යන්න. https://en.wikipedia.org/wiki/Burning_of_Jaffna_Public_Library)

යාපනය පුස්තකාලය ගොඩනැගුනේ 1933දීය. 2001දී, එනම් පුස්තකාලය ගිනිතැබීමෙන් හරියටම අවුරුදු 20කට පසු පුස්තකාලය නවීකරණය කර අළුත් පොත් පත් එකතුවක් සමග යාපනය පුස්තකාලය නැවතත් විවෘත කෙරිණි. එසේ වුවත් ගිනි තැබූ මුල් පිටපත් (manuscripts) නැවතත් මැවිය නොහැක. කොළඹ මහජන පුස්තකාලයට පමණක් දෙවන වන යාපනය පුස්තකාලය යාපනයේ ප්‍රධානතම බිම් සලකුණකි.

• 

• 

• 

යාපනය මහජන පුස්තකාලය නවීකරණයෙන් පසු

යාපනය මහජන පුස්තකාලයේ දෙවන මහලේ සිට අවට පරිසරය පෙනෙන අයුරු

• 

• 

• 

යාපනය මහජන පුස්තකාලයේ දෙවන මහලේ සිට අවට පරිසරය පෙනෙන අයුරු

ඉන්දියානු ෂීක් ජනතාවගේ ප්රධානතම පූජනීය ස්ථානය වූ රන් දෙවොල තුළ සිට ෂීක් ත්රස්තවාදීන් රජයේ හමුදාවලට පහරදුන් නිසා එවකට ඉන්දීය අගමැතිනි ඉන්දිරා ගාන්ධි රන් දෙවොලට පහරදීමට සිය හමුදාවට අණ දුන්නාය. ත්රස්තවාදීන් ඇයගෙන් පලිගත්තේ ෂීක් ජාතික අගමැතිනි ආරක්ෂක පොලිස් නිලධරයන් දෙදෙනකු යොදා ඇයව ඝාතනය කිරීමෙනි. ඒ නිසා ආගම, සංස්තිය වැනි දෑ (මට එසේ නොවුණත්) බොහෝ අයට අතිශයින්ම සංවේදී කරුණුය.

හමුදා ප්‍රහාරයෙන් විනාශවූ රන් දෙවොල බලා කම්පාවන ෂීක් භක්තිකයන්

රන් දෙවොල නැවත ප්‍රතිසංස්කරණය කළ පසු දිස්වෙන අයුරු

පුස්තකාලය ගිනි තැබීමේ අපවාදය ජේ. ආර්. තක්කඩියාගේ බලුකුක්කන් විසින් කරන ලද්දක් වුවත් එහි නින්දාව පැටවුණේ පොදුවේ සිංහල ජනතාවටයි. ඒ අවමානය කිසිදා මැකිය නොහැක. සිංහල, දෙමළ මෙන්ම මුස්ලිම් ජනතාවද ලක්ෂයකට ආසන්න පිරිසක් මියගිය, තුවාල ලැබූ මෙන්ම අවතැන් කළ, රුපියල් බිලියන ගණනක් විනාශවූ, සාමකාමි රටක් ලෙස අප ලබා තිබූ ප්‍රසිද්ධිය මිනී කන්නන්ගේ දේශයක් ලෙස වෙනස් කල මිනීමරු යුද්ධයටද යාපනය පුස්තකාලය ගිනිතැබීම උත්ප්‍රේරකයක් විණි.

යාපනය මහජන පුස්තකාලය ගිනි තබන විට එවකට රජයේ ප්‍රධානතම කැබිනට් ඇමතිවරයන් දෙදෙනකු යාපනය නගරයේ සංචාරය කරමින් සිටිය බවටත්, ගිනිතැබීම් සහ අනෙකුත් විනාශකාරී ක්‍රියාවලට පෙළඹවූ හෝ ඒවා වැළැක්වීමට කිසිදු අයුරකින් දායක නොවූ බවටත් චෝදනා එල්ල වී ඇත. මේ දෙදෙනාගෙන් එකකුගේ පුත්‍ර රත්නයක් මෑතකදී නුවර එළිය නගරයේදී අසික්කිත ලෙස රාජ්‍ය නිලධාරියකුගේ රාජකාරියට බධා කරමින් තමා තාත්තාගේම පුතෙකු බව DNA වාර්තා නැතිවම තහවුරු කරණ අයුරු ඔබද ජනමාධ්‍ය හරහා දුටු බව මට සහතිකය.

රන්ජන් රාමනායක නම් නියම “නළුවා”

මට රන්ජන් රාමනායක කිසිසේත්ම ප්‍රියජනක නළුවෙක්වත්, පුද්ගලයෙක්වත් නොවේ. නමුත් මට දෙවන වරටත් ඔහු ගැන ලියන්නට සිදුවී ඇත. (පළමු වරට ලියූ ලිපිය මෙතනින් කියවන්න.)

බොහෝ උපමහාද්වීපික නළුවන්ට මෙන්ම රන්ජන්ටද වයස යාම නොපෙන්වා සිටීමට සිදුවීම ඔහුගේ වරදක් නොවේ. හොලිවුඩ් නළුවන්ටනම් වයස යාම ආභරණයක් වන්නේ ඔවුන් වයසත් සමග පරිණත වීමත්, රසික රසිකාවියන්ගේ මෙන්ම නිෂ්පාදක සහ අධ්‍යක්ෂවරුන්ගේ ඉල්ලුම වැඩිවීමත් නිසාය. ඒ නිසාම අවුරුදු 70ක් වයස රිචර්ඩ් ගියර් තවම චිත්‍රපටවල “කොල්ලාගේ” හෙවත් ආදරවන්තයාගේ චරිතය රඟපායි. වයස සඟවන්නට ඔහුට අවශ්‍යතාවයක් නැත. නමුත් 69 හැවිරිදි රජිනිකාන්ත්ටත්, 56 හැවිරිදි රන්ජන් රාමනායකටත් විවිධ වෙස් ගැන්වීම්වලින් සැරසී තවමත් කොල්ලාගේ චරිතය රඟපෑමට “මාර ගේමක්” දීමට සිදුවී තිබේ. එසේ නොවුණොත් ඔවුන්ට චිත්‍රපට නොලැබී යයි. (77 හැවිරිදි අමිතාභ් බච්චන් නම් නියම වයස පෙන්වමින් තවමත් තම පුතාගේ තිරයේ පෙම්වතියත් සමග නටන්නට තරම් වාසනාව ලැබී ඇත්තේ ඔහුගේ දැවැන්ත පෞර්ෂය නිසාමය.)

• 

• 

රිචර්ඩ් ගියර්

• 

• 

රජිනිකාන්ත්

• 

• 

අමිතාභ් බච්චන්

රජිනිකාන්ත් ඇත්තටම බැලුවොත් තට්ට හිසක් සහිත පුද්ගලයෙකි. (ඔහු එය තිරයේදී සැඟවුවද සාමාන්‍ය ජීවිතයේදී සඟවන්නේ නැත.) රන්ජන් රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගතවූ පසුව ඔහුගේ ඇත්තේද තට්ට හිසක් බව පැහැදිලිව පෙනේ. එය බොරු කොණ්ඩයකින් වසාගෙන සෑහෙන කලක් කොල්ලාගේ චරිතය ඔහුට රඟපෑමට හැකිවිය. (මම එහි වරදක් නොදකිමි. මගේද තට්ටය පෑදුනොත් සමහරවිට එය සැඟවීමට මමද උත්සාහ කළ හැක.)

• 

රන්ජන් රාමනායක

මම මේ කියන්නට යන්නෙ වෙන කතාවකි. කිසිම හැඟීමක් නැති “හිස් මුහුණක් ඇති” නළුවකු වූ රන්ජන් බන්ධනාගාරගතවූ පසු සුදු රවුල වැවී, තට්ටය පෑදී දැන් ඔහුගේ නියම ස්වරූපය පෙනේ. රන්ජන් නම් “නළුවාගේ” නියම රඟපෑම් පෙනෙන්නේ දැන්‍ ය. දැන් රන්ජන්ට ඇත්තටම රඟපාන්නට පුළුවන. ජීවිතයේ කටුක අත්දැකීම්, සිය හිතමිතුරු දේශපාලකයන්, මිතුරන්, රසික රසිකාවියන් විසින් දරුණු ලෙස අතහැර දමනු ලැබීමේ සහ සිය ප්‍රතිරූපය දැඩි ලෙස බිඳ වැටීමේ කනස්සල්ලෙන් සිටින ඔහු තවමත් “වීරයා” වීමට උත්සාහ දරයි. රන්ජන් බන්ධනාගාර බසයෙන් බසින විට සහ නගින විට හිටපු යුද හමුදාපති විශ්‍රාමික ජෙනරල් සරත් ෆොන්සේකාගෙන් ඉගෙනගත් “පාට් දමමින්” රඟපායි.

ඔහුගේ අනාගතය කෙසේ වේදැයි කීමට අපට නොහැක. එය ඉතා දීර්ඝ අධිකරණ ක්‍රියාවලියකින් පසුව තීරණය වනු ඇත. ඒ කෙසේ වෙතත්, ඔහු දැන් නියම “නළුවකු” වී ඇත. ඔහුට බොහෝවිට හොඳ චරිතාංග නළුවකු ලෙස ඉදිරි ගමනක් තිබිය හැක. සමහරවිට රන්ජන් දැන් එතරම් කාර්‍යබහුල නොවන ජීවන රටාවක් ගෙවන නිසා රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරයේදී පොතක් දෙකක් කියවීමටද හැකිවනු ඇත.

රන්ජන්, ඔබට සුබ අනාගතයක්.

Does Sri Lanka REALLY Need a Federal Solution? – “ISRAEL OF THE INDIAN OCEAN”

So, after a lengthy explanation, let me come back to the title of this essay. “Does Sri Lanka Really Need a Federal Solution?” A big NO, is my one and only answer and I won’t change this for any reason. Why? I am no political analyst or an expert on political science. The only academic qualification I have to talk about political science is the mere “C” pass I obtained for Political Science at high school level. All the rest comes from my own experiences and extensive reading about politics.

Sri Lanka does not meet any of the criteria that a federal state requires. We are a small island nation with enough access to any part of the island within a couple of hours. We don’t have the divisions some other countries have within ourselves, i.e., Sinhalese, Tamils and Muslims. We were living peacefully and our cultural heritage and religious beliefs are very close to each other and we share the same faith or reverence to places like the Adam’s Peak, Kataragama and Nallur rather than fighting each other to claim the ownership of those holy places to each ethnic groups like it happens with Jerusalem in the Middle East. Christians, Jews and followers of Islam are fighting for it while we harmoniously climb Adam’s Peak holding hands with each other respecting each other’s beliefs that it is their respective holy messengers’ footmark that lies up there.

Adam’s Peak, Sri Lanka

I have seen how so-called intellectuals, both local and international, bring about various logic to prove that Sri Lanka needs a federal solution to solve its “nonexistent” ethnic issue. All three communities in Sri Lanka suffer because of the corrupt governments and corrupt politicians we keep electing.  We are discriminated not because of our race. All three communities suffer because of the dirty politicians’ shortsighted decisions. Rich becomes richer and the poor becomes poorer. Rather than treating each other enemies, we should understand that it is our poverty and ignorance that these politicians manipulate and we should unite and fight them, not ourselves. All three races are equally ill-treated by successive governments since the Independence in 1948. Those governments included politicians from all three communities and they held high offices in them. The only thing they did was looking after their own welfare rather than that of the citizens’ whom they were voted in by.

There are talks of how bags of dollars changing hands in the process of advocating a federal solution to Sri Lanka but I have no proof.  At least nobody paid me to write this piece. I am not a big fan of Professor Nalin de Silva. But I do believe in at least two of the many theories he kept advocating. What he said long before the things got worse and complicated in Sri Lankan polity was,

He said something to the effect of,

1. There is no solution other than a military solution to fight the terrorism and the military can definitely defeat the terrorists in Sri Lanka.
2. If the government kneels down before the terrorists and agrees to create a separate state for Tamils (Eelam,) from the next day onward, there would be an endless border war.

Professor Nalin de Silva

He was (and is) correct. Without an official state, the Tamil Tigers had an almost conventional army, a sizable navy and a tiny air force, something that no other terrorist organization in the rest of the world ever had. Imagine what could have happened if they had a federal state that would definitely upgrade itself to a legitimate sovereign nation, how strongly the Tamil Diaspora and the West pumped money and technology to initiate and sustain an unending border war. Sri Lanka would have been the “Israel of the Indian Ocean” and the chaos would have kept going in Sri Lanka till humans started civilizations in Mars!

Does Sri Lanka REALLY Need a Federal Solution? – RAJIV – A SON OF A BIDDY

Ms Indira Gandhi’s assassination should have reduced the calamities in Sri Lanka if a smart and visionary leader succeeded her. Unfortunately, it was her own son, Rajiv Gandhi who had nothing but the being the son of the slain Ms Gandhi and the grandson of late. Mr Jawaharlal Nehru as the only qualifications to rise to the thrown – ascended to power in the aftermath of this avaricious woman’s death and later went on winning the General Election also by a big margin, mainly of sympathy votes, something the subcontinent is cursed with.

The logo of Research and Analysis Wing (RAW)

Mr Gandhi resumed from where his mother left and went onto reinforce the support RAW, India’s notorious secret service, Research and Analysis Wing (RAW,) was providing for the Tamil boys in the North and East of Sri Lanka. (For documentary and pictorial evidence just read Professor Rohan Gunaratna’s Indian intervention in Sri Lanka: The role of India’s intelligence and Shenali Waduge‘s articles on the subject. Just rummage through the web and you would find scores of them.) If you think these two authors are biased for the fact that they are Sinhalese and Sri Lankans, read the books written by some of the Indian journalists, ex-diplomats assigned to Sri Lanka, ex-RAW personnel, ex-military high ranking officers, etc. and those of the independent sources to see how foxily Mr Gandhi manipulated and escalated Sri Lanka’s cursed terrorist war.)

Rajiv Gandhi and J. R. Jayawardene signing the notorious Indo – Sri Lanka Peace Accord

Mr Gandhi forced the then Sri Lankan President, Mr J. R. Jayawardene to sign an agreement, the notorious Indo-Sri Lanka Peace Accord that created another youth unrest in the Southern Sri Lanka which ultimately killed 60,000 people, mainly youth who protested the Peace Accord. The Janatha Vimukthi Peramuna (JVP) lead the insurgency against the J. R. Jayawardene government for signing the peace deal.

As part of the peace deal, Mr Gandhi sent a 100,000 personnel strong Indian Peace Keeping Force – (IPKF,) to fight against the very terrorist outfit India created in Sri Lanka. IPKF was blamed for gross human rights violations, rapes, killing civilians, etc. Sri Lankans at large treated the IPKF an invading force than a peace keeping force that came to help them.

Some soldiers of the IPKF

Proving the theory of proverbial nursing serpents, Rajiv Gandhi was paid with what he richly deserved, being blown into pieces by a Tamil woman who was allegedly gang-raped by India’s forcibly-sent Indian Peace Keeping Force – (IPKF.) By that time, Mr Gandhi was running a successful election campaign and on the way to make it to the PM’s chair once again at a victorious election rally in Sriperumbudur, Tamil Nadu.

Rajiv Gandhi’s funeral

See what happened to the then internally stable Pakistan after creating Talibans to fight the Soviets in Afghanistan with the US money. See what happened to Afghanistan after the creation of Al Qaeda by the United States who also fought for American interests in Afghanistan. See what happened to Iraq, Libya and Syria after the advent of the Islamic State of Iraq and Syria (ISIS) terrorist outfit that was allegedly created by the United States. They all turned back and waged war on their very creators.

World Trade Center Attack by Al Qaeda From https://www.kaztag.info/

P. S. Don’t think I am happy to hear that these unscrupulous politicians paid for what nasty things they supported. I feel for every human soul, but one should be human enough to deserve such a sympathy. Being part of or masterminding massacres of civilians or even soldiers or terrorists for that matter, is no trivial matter. There are better ways to solve regional politics without resorting to the devastating terrorism.

Does Sri Lanka REALLY Need a Federal Solution? – PRABHAKARAN – INDIRA’S AND MGR’s BABY

Ms. Indira Gandhi used its southern powerhouse (Tamil Nadu) lead by M. G. Ramachandran (MGR) an actor-turned stupid politician who did not know much about politics than being the emblematic knife-wielding movie hero he was cracked up to be on the silver screen. He knew pretty well that it was easy to change the mindset of the Tamils in Tamil Nadu who were docile enough to treat their sly political leaders (especially actor turned politicians) as demigods.

M. G. Ramachandran – From https://akm-img-a-in.tosshub.com/

The result, my friends, was MGR’s Tamil Nadu becoming “the cradle of the Tamil Tigers” with the full blessings of Ms. Gandhi. And the lambs to the slaughter were the poor Tamil boys in Jaffna, Sri Lanka. Later the whole Northern and Eastern Provinces were infected by the deadly terrorism. Sri Lanka, being such a promising country with a lot of economic and other developmental opportunities, went to the labyrinths of endless terrorism as a result.

Tamil Tigers Being Trained in India – Image from left: Lingam (Prabhakaran’s Bodyguard,) Aruna (Batticaloa Commander,) Prabhakaran (LTTE Chief,) Pulendiran (Trinconmalee commander,) Victor (Mannar commander,) and Pottu Amman (Chief of Intelligence). – From https://www.quora.com

If Ms. Gandhi believed in self-governance and promoted it, she should have offered Khalistan, the de facto nation that the Sikhs fought for, on a platter. But she didn’t. Instead she spearheaded a brutal war that killed both the terrorists – yes, I call anyone who breathes the air of a country and drinks its water and eats its fruits and fights for parts of the same land terrorists – be it Tamil Tigers, Sikh terrorists, Talibans, Al Qaeda, Boko Haram, ISIS, etc., whatever – and the civilians in Punjab saying that their claim for a Khalistan was illegitimate. How can she advocate self-determination for Tamils in the North and East of Sri Lanka and say no to the Sikh terrorists who claimed more or less the same for the same reasons? She went ahead with the controversial attack of reducing Amritsar’s Golden Temple, the holiest place of worship of Sikhs, almost to rubble (and finally paid for it by being brutally gunned down by two Sikh bodyguards of her own security cordon.)

Golden Temple being attacked by the Indian Army in 1984

Indira Gandhi Funeral from http://news.restoringthepride.com

Does Sri Lanka REALLY Need a Federal Solution? – FIGHTING SOMEONE ELSE’S WAR

In fact, the 3-decade-long rancorous war was never Tamils’ war or Sri Lanka’s war. It was by no doubt India’s war. The hitherto peaceful, studious, hardworking Tamil boys and girls were dragged into a bloody terrorist war by India the former’s own fellow citizens in Sri Lanka. It was India’s disastrous foreign policy against her neighbors that created a terrorist war in Sri Lanka during the late Indian Prime Minister, Indira Gandhi‘s tenure. With India’s secret spy agency, the Research and Analysis Wing (RAW,) she misread the political situation in Sri Lanka and manipulated it into a full-scale terrorist war. As I see it, (I strongly believe I am right) Indira did not like the newly elected Sri Lankan president J. R. Jayewardene’s Open Economic Reforms that opened up the door for investors in the West that could create a rapid economic development in the island nation. The open economy could have easily made Sri Lanka the economic powerhouse in South Asia, just like Singapore did. Mr. Jayewardene enjoyed a huge mandate of 5/6^ths of enormous majority in the parliament and all he wanted was a vicious Indira Gandhi to upset his apple cart. And she was up to it and absolutely successful at that. (India would conveniently and sarcastically brush off this claim stating that India was already a super power and Sri Lanka was not a significant player when it comes to the former’s economic realms to wash her hands-off Sri Lanka’s misfortunes.)

J R Jayewardene

India, being a more leftist patriarchy with a soft corner to the Soviet Union and the rest of the communist world, was a far slow economy with her ill-advised “License Raj” approach to domestic production of goods and services, was upset when she came to know that Sri Lanka had an open minded and a futuristic leader in the capacity of J. R. Jayewardene who had stronger links with the White House than with the Rastrapti Bhawan or the Kremlin for that matter.

It is “customary and “politically correct” to a Big Brother like India to harass a tiny island nation like Sri Lanka if the former takes the latter as a threat economically or otherwise. It happens elsewhere too. The USA – Cuba, Ukraine – Crimea, China – Hong Kong, etc. are the living examples to prove my point“.) But being politically correct does not necessarily mean it is the right thing to do. Besides, fostering terrorists has been compared with nursing the serpents for the time immemorial by the visionaries and Mrs. Gandhi was so irrational not to understand that universal truth and decided to turn the Tamil boys who were very peaceful and committed to whatever work they took on to a terrifying terrorist outfit in the name of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE.) Let us not discuss how the LTTE crushed its brotherly terrorist outfits to be the so-called sole representative of the Tamils here.